Ulica Sezamkowa

Ulica Sezamkowa jest telewizyjnym programem zaprojektowanym dla dzieci w wieku przedszkolnym i jest rozpoznawana jako pionier współczesnych standardów łączących w telewizyjnych programach dla dzieci edukacji z rozrywką. Ulica Sezamkowa była też pierszym programem, w którym tak szeroko zadebiutowały mapety stworzone przez Jima Hensona. Ponad 4100 odcinków zebranych w 37 sezonach czyni ją najdłużej emitowanym programem w historii telewizji.
Ulica Sezamkowa jest produkowana przez USA przez wytórnię Sesame Workshop, oficjalnie nazywaną Children's Television Workshop (CTW). Debiut na antenie odbył się 10 listopada 1969 roku. Ze względu na swój unikalny charakter Ulica Sezamkowa została rozpowszechniona na praktycznie na cały świat. Oryginalna seria została wyemitowana w 120 krajach i oprócz tego doczekała się ponad 20 wersji zlokalizowanych w innych krajach w różnych językach.

W programie Ulica Sezamkowa używana jest kombinacja lalek, animacji i ludzkich aktorów w celu uatrakcyjnienia nauki podstaw czytania, liczenia i rozpoznawania form geometrycznych oraz wspomaganie procesu poznawczego i lepszego klasyfikowania przedmiotów, zjawisk i innych obiektów. Poza tym od samego początku twórcy uczą dzieci podstawowych umiejętności potrzebnych im w życiu, jak na przykład właściwa higiena, zdrowe odżywanie czy bezpieczne przechodzenie przez ulicę.
Chociaż Ulica Sezamkowa dedykowana jest dla najmłodszych telewidzów, to dzięki subtelnemu poczuciu humoru, jakim nacechowane są poszczególne odcinki, program razem z najmłodszymi oglądają również rodzice i starsze rodzeństwo. Ma to swoje dobre strony, gdyż starsi uczą się w ten sposób opiekować swoimi młodszymi braciszkami i siostrzyczkami.
Kolejnym powodem, dla którego Ulica Sezamkowa jest atrakcyjna dla starszych widzów jest użycie postaci bezpośrednio odwołujących się do postaci znanych z innych źródeł, jak na przykład Sherlock Hemlock bezpośrednio odwołujący się do postaci Sherlocka Holmesa czy H. Ross Parrot odwołujący się do biznesmana Rossa Perota.
W programie gościnnie udział wzięło ponad 200 znanych osobistości ze świata muzyki (Stevie Wonder), filmu Bill Cosby) czy polityki (Kofi Annan).

Historia programu

W roku 1966 podążając za ideą utworzenia Telewizji dla Dzieci w Wieku Przedszkolnym zaproponowaną przez panią Joan Ganz Cooney, z budżetem 8 milionów dolarów pozyskanych od różnych rządowych i pozarządowych agencji, po 18 miesięcznym okresie planowania ruszył test użyteczności medium, jakim jest telewizja w celu edukacji najmłodszych dzieci. Do projektu oprócz samej Cooney i kilku osób będących twórcami pomysłu, dołączyło kilkoro weteranów tworzących wcześniejszy program Kapitan Kangur, a więc: producent wykonawczy David Connell, producent Samuel Y. Gibbon, Jr., pisarz i autor piosenek Jeff Moss, pisarz Jon Stone oraz pisarz i producent Matt Robinson. Dzięki sugestii Conney dołączyli do projektu również Jim Henson ze swoimi mapetami oraz kompozytor Joe Raposo. Do ekipy należeli również harwardzki profesor Gerald S. Lesser jako szef zarządu oraz Edward L. Palmer jako osoba odpowiedzialna za badania reakcji dziecięcych widzów w odpowiedzi na nowo tworzony program.